امام علی (ع) می فرماید :
اِنَّ النّاسَ اِلى صالِحِ الاَدَبِ اَحْوَجُ مِنْهُمْ اِلَى الْفِضَّةِ وَ الذَّهَبِ؛
مردم، به ادب (فرهنگ و تربيتِ) درست ، نيازمندترند، تا به طلا و نقره.
چه بسیار انسان های ثروتمندی که از نعمت ادب بی بهره اند. چه بسیار انسان های نیرومند که از ادب بی بهره اند. چه انسان های توانمند که از ادب بی بهره اند. ادب انسان به ز دولت اوست. ممکن است من رئیس باشم. مدیر مدرسه باشم. معلم باشم. رئیس آموزش و پرورش باشم. رئیس جمهور و وزیر باشم. اما ادب نداشته باشم. آن چه که مهم است ادب است. کسی که ادب ندارد لیاقت نیز ندارد. ادب در سخن گفتن. ادب در رفتار. ادب در عمل. ادب در محیط کار. ادب در کلاس. ادب در جامعه. ادب در سخن گفتن و رفتار با دوست. ادب در سخن گفتن و رفتار با زیر دست. ادب در سخن گفتن با بزرگان. ادب در سخن گفتن با کودکان. ادب برای یک رئیس و مدیر و معلم از نان شب مهم تر است. از طلا و نقره و پول و ثروت مهم تر است. ادب ادب ادب .....